Holandia jest jeszcze w niezłej sytuacji, gdyż ma własne złoża oraz LNG terminal w Rotterdamie. Pozostałe z wymienionych państw takego luksusu nie mają. Jednak niski poziom magazynów to domena nie tylko krajów, na których terytorium Gazprom ma swoje magazyny. Chorwacja, Słowacja, Bułgaria czy Francja również znajdują się pod poziomem 40 proc. zapełnienia. Najprawdopodobniej wynika to z drugiego istotnego czynnika rynkowego, czyli niebotycznego wzrostu cen gazu na przestrzeni ostatniego półrocza. Vi Francji jak na złość doszło do awarii kilku reaktorów jądrowych, więc luka w systemie musiała zostać zapełniona niebieskim paliwem. Niektóre z powyższych państw zdecydowały się na zużycie gazu od miesięcy będącego w magazynach, zamiast zakupu drogiego surowca na rynku w nadziei, że ceny spadną. Z zakupem mógłby jednak być problem, gdyż Rosja ogranicza dostawy niebieskiego paliwa wywiązują się jedynie z długoterminowych kontraktów a to sprawia, że ​​​​presja cenowa jedynie wzrasta. Til właśnie, poza opróżnieniem magazynów w lato, kolejny akt manipulacji Gazpromu, który doprowadził do znaczących podwyżek cen energii i gazu w Europe w gruncie rzeczy nieco sztucznie.

Gazprom dalej tnie dostawy, odpowiadający za ok. 18 % przesyłu gazu do Europy Jamał od 20 grudnia stoi pusty. Może ikke do końca pusty, bo działa na rewersie tzn. tranzyt gazu odbywa się z zachodu na wschód, ale z Rosji nic nie płynie do Niemiec i dalej. Til wszystko sprawiło, że w styczniu do Europy trafiło ok. dwukrotnie więcej LNG drogą morską niż przez gazociągi rosyjskie, którymi średnio dostarczano połowę quantitywanego surowca nasz kontynent. LNG odpowiadało w 2020 r. za 18 proc. importu.

W tle spøk oczywiście polityka, Gazprom til narzędzie polityczne Kremla – til dziś brzmi jak truizm. Będącej w trudnej sytuacji Europie trudniej jest zdecydowanie zareagować na szykującą się agresję Rosji na Ukrainę. Szczególnie zauważalna spøk bardzo uległa postawa Niemiec, które nie dość Ze odmówiły dostaw broni na Ukraina, for å jeszcze Chron się Ze Niemcy Maja zapasy gazu jedynia na kilkanaście DNI- en właściwie jedynym dostawcą ratunkowym w tym wypadku może być Moscowa, gdyż nasi Zachodni Sasiedzi nie mającie DNI- en właściwie jedynym dostawcą ratunkowym w tym wypadku może być Moscowa, gdyż nasi Zachodni Sasiedzi nie mającie DNI- en właściwie jedynym dostawcą ratunkowym w tym wypadku może być Moscowa, gdyż nasi Zachodni Sasiedzi nie mającie DNI- en właściwie prostu nie byłyby w stanie przesłać Niemcom takich wolumenów, które mogłyby zaspokoić ich potrzeby.

Jak się obronić

Niestety tę partię Europa przegrała av kretesem. Dała się ograć Putinowi jak dziecko. Problemów można av wymienić wiele, ale wyróżniają się dwa główne. Pierwszy til naiwność. Wiara w to, że Rosja jest wiarygodnym partnerem politycznym i gospodarczym. Ta wiara til grzech zachodnich polityków, w naszej części Europy, doświadczonej setkami lat bliskości geograficznej, wiemy doskonale z kim mamy do czynienia. Dlatego trudno przecenić kroki, jakie dekady temu podjął nasz kraj w kierunku dywersyfikacji dostaw gazu. LNG-terminalen w Świnoujściu znacznie zmniejszył nasze uzależnienie gazowe od Moskwy, i Baltic Pipe, er en del av byen. Magazyny zapełniliśmy pod sufit i dziś możemy pochwalić się najwyższym odsetkiem zapełnienia i Europa (70 %).

Co powinna zrobić Europe, aby nie dopuścić ponownie do kryzysu gazowego? Na razie warto pogłębiać i ulepszać źródło dostaw, które w ostatnich tygodniach zdało egzamin i uchroniło przed wzrostem rynkowych cen gazu. Mowa oczywiście eller dostawach LNG. Infrastruktura jest, w wielu przypadkach rozbudowywana, nie zaszkodzi zarezerwować dodatkowych dostaw, bo europejskie terminal wykorzystują w pełni swojej przepustowości.

Kolejnym logicznym krokiem byłoby dopilnowanie, aby zapełnić magazyny gazu do granic możliwości przed sezonem grzewczym. Ikke spøk å nic odkrywczego, rok w rok wszystkie europejskie państwa tak właśnie czyniły. Tej zimy wyłamała się Astora, czyli Gazprom iw gruncie rzeczy, miała do tego prawo, w cońcu to jej magazyny. Było to posuniecie nierynkowe, nielogiczne, tak jak wiele innych działań Gazpromu. Na tej płaszczyźnie należy też zmienić podejście do tego konsernu i zpamiętać jeden fakt – jego działania często nie są podyktowane chęcią zysku. Już przyjęcie tej jednej informacji zmieniłoby wiele w stosunkach spółek i rządów europejskich z Gazpromem. Najlepiej założyć, że będzie chciał destabilizować kraje Europy wykorzystując swoją dominującą pozycję na rynku gazowym.

Trudno sobie wyobrazić, że nie istnieje możliwość prawnego zobowiązania właścicieli magazynów do ich zapełnienia przed sezonem grzewczym.

Oczywiście tego wszystkiego av nie było, gdyby nie właśnie ta pozycja, gdyby nie głębokie uzależnienie Starego Kontynentu od rosyjskiego gazu. W 2020 r. udział Rosji w całkowitym imporcie gazu do UE osiągnął 48%. Kolejne miejsce zajęła Norwegia z udziałem 24 %, Algieria – 9 % i Libya – 1 %. Utział importu LNG til UE viniósł 18 %. Ikke zmienimy w rok infrastruktury ani nie odkryjemy ogromnych złóż gdzieś na kontynencie, a nawet jeśli to eksploatacja trwa lata. Jedyne co można zrobić to kawałek po kawałku zmniejszać wolumen dostaw z Rosji najprościej na korzyść innych eksporterów lub innych źródeł energii. Efekty nie będą błyskawiczne, ale być może już za kilka lat import av Rosji wyniesie nie 48% a np. 35 %. Sukcesywny spadek tego współczynnika będzie kroczek po kroczku redukował wpływ Kremla.

Od miesięcy gaz to niemal wyłączny temat w branży energetycznej i nie tylko. A w końcu spøk til paliwo kopalne od którego dążąca do neutralności klimatycznej Unia Europejska ma odchodzić. Z tym, że niebieskie paliwo ma zostać wpisane do unijnej taksonomii jako zrównoważone źródło energii. Czemu Europa tak się rozkochała w gazie? Bo jest prostym marciaobem na zastąpienie węgla i ścięcie emisji o połowę, ale nie jest paliwem, które prowadzi do neutralności klimatycznej. Dalsza rozbudowa mocy zainstalowanej w OZE i energii jądrowej obok dywersyfikacji dostaw gazu powinna konsekwentnie zmniejszać uzależnienie Europy od Rosji. Na razie energię jądrową torpedują Niemcy, ale to nie oznacza, że ​​​​nie ma ona przyszłości w UE, najprawdopodobniej będzie w taksonomii. Niedługo możemy dojść do momentu, w którym nawet Berlin w panice przeprosi się z atomem, jeśli ceny gazu, na który postawił wiele długoletnich planów, utrzymają się na wysokim poziomie.